Blogs

Esi refrán dizlu’l mio pá munches vegaes. Si andes racaniando cuando vas a iguar daqué o vas mercar un preséu, eso va salite caro depués. Ye otra versión de ‘lo barato sal caro’, que diz la mio ma.

Sin embargu, si miramos al rodiu nuestru, alcontramos el mundu al revés. Too ye low cost. Les coses nun tienen un preciu yá, sinón que paez que ca vegada puen ser más barates. Asina ye que pues dir y volver a Londres pol preciu de una cena n’Asturies.

¿Tará equivocáu’l mio pá? ¿Será ésta la época del cuernu de la anundancia y cuantu más barato más riqueza?

Comentaba na entrada 'De madreñes (1)' qu’hai dos llugares públicos n’Asturies onde ver coleiciones de madreñes: el Muséu de la Maera, en Casu, y el de Grandas de Salime, el de Pepe’l Ferreiru. Punxi, amás, una semeya d’unes madreñes a ver si sacábemos d’ónde yeren, d’Asturies, de Cantabria, de Llión o Galicia, y la cosa ta tovía ensin resolver.

El fueu n'Asturies nun naz solu. Cuando'l monte quema ye porque daquién prendió-y fueu. Y la xente que prende fueu, préndelo pa quemar el monte. Fáenlo de nueche, en munchos sitios al mesmu tiempu. Y fáenlo sabiendo cómo quemar más superficie. Nun se trata de xente que tea lloco, que nun sabe lo que fai. Pue ser el casu en dlnguna de les quemes, pero son les menos.

La constitución de la Xunta Xeneral na presente llexislatura marcó un fitu históricu nel devenir contemporaneu d’Asturies, y anque esi axetivu pueda paecer demasiao masuñáu o mesmamente desgastáu, la verdá ye que’l que per primer vez la llingua asturiana s’emplegare formalmente nun actu d’eses característiques da-y esi calter d’acontecimientu ensin dulda nenguna.