Navidá

A lo llargo de los primeros sieglos del cristianismu nun se celebraba una fecha en concretu pa conmemorar el nacimientu de Cristo. Nun se sabia cuala fuere, en realidá, la fecha de nacencia de Xesús de Nazaret de manera segura. Hasta bién de tiempu depués de que se declarare'l cristianismu relixón oficial del Imperiu Romanu el tema de la fecha sacta na que fué nacíu'l Mesies nun fué precisada, oficialmente, pola Ilesia.

De toles maneres, nun paéz mui seguro que'l Nazarenu naciere un 25 d'Avientu. Ye más, dalgu- nos estudios hestóricos aseguren más bien otres feches, al rodiu de los meses de marzu y abril, baxo'l signu d'Aries, el primer simbolu del horóscopu, el del carneru, ¿Quiciás d'ehí vién lo - del "Corderu de Dios"?. . metémonos nun campu apasionante y esotéricu, pero que nun pasa de - los simples barruntos, sospeches, y teoríes.

Más fácil paéz d'esplicar la teoria de que'l cristianismu, comu toles relixones, superpunxo unes divinidáes a otres y fizo coincidir la fecha del nacimientu de Xesús cola fiesta del solsticiu d'iviernu, que se celebraba d'aquella en toles relixones y creyencies conocies. Esti sols - ticiu d'iviernu celébrase a los seis meses del veranu (actual San Xuan), y tá relacionáu cola - división del añu en dos:metades de seis meses caúna (la de la lluz y la vida y la de la escuridáy la muerte de la que yá tenemos falao nel tiempu de Difuntos y nel Antroxu) que tantu conme moraben munchos pueblos de l'antiguedá.

Per Navidá mengua la nueche y crez el dia, una dinámica que tién de siguir hasta San Xuan, el dia más llargu y la nueche más curtia. Un acontecimientu mui importante en toles práctiques relixoses relacionaes col cultu solar. El Sol ye'l que gana a la escuridá y les tiniebles del iviernu, que ye comu dicir que ye'l bien (la lluz) que triunfa sobre'l mal (lo escuro). N'Orien te celébrase al dios Mitra y nel Occidente a Belenos-, divinidaes relacionaes col sol. Una fe- cha que, con toles característiques que tamos viendo, va venir mui bien pa celebrar la llegada de Cristo (el Bién que vence al Mal).

Ye prestoso recordar comu la relixón católica guardaba esta fiesta comu fiesta d'ayunu y - abstinencia pa conmemorar, con tola solemnidá, ún de los momentos más importantes, sinon ye'l que más, del cristianismu.Col pasu'l tiempu l'ayunu fué dexándose y cambiándose pa otros dies.

El vezu tradicional yera, mui antiguamente'l d'ayunar la Nuechebona y comer en Navidá, o polo menos nun comer carne. En 1.959 un Decretu del Papa Xuan XXIII facia adelantar esti ayunu cristianu al dia 23 d'Avientu, viéspera la Nuechebona.