Cuando Londres comía naranxes asturianes

Na sala d'esposiciones de l'antigua rula de Xixón ta abierta hasta'l día 29 d'esti mes de xineru la esposición "Xixón puertu anglosaxón" que pretende espeyar gráfica y visualmente les rellaciones comerciales y culturales ente Asturies y los países de cultura anglosaxona, con atención especial a Irlanda y Gran Bretaña.

María del Mar Díaz González, profesora del Departamentu d'Arte de la Universidá d'Uviéu, ye la comisaria d'esta esposición que se dixebra n'ocho estayes con conteníos distintos qu'abarquen dende los primeros rexistros de barcos ingleses en Xixón que se conocen y que daten del sieglu XII, hasta l'actualidá. El comerciu y la guerra son los dos polos ente los que se mueve esta historia de más de 800 años. La primer parte trata los sieglos XIV y XV, en que bien de peregrinos ingleses llegaben pela mar a ver les reliquies de San Salvador d'Uviéu o siguíen camín de Compostela, mientres que la segunda parte entra yá na modernidá y espeya una dómina d'intensu comerciu y tamién de guerra. A lo llargo de los sieglos XVI y XVII, Asturies esportó a les islles frutos secos y cítricos, mayormente ablanes y naranxes asturianes, que s'apreciaben muncho n'Inglaterra, pero tamién hebo tiempu pa la guerra nesta dómina en que se vivió'l desastre de l'armada invencible. Ún de los protagonistes asturianos d'esta espedición foi Pedro de Valdés, que rindió la so nave dañada al mesmu Francis Drake. Más de doscientos años dempués, la guerra daba pasu al agradecimientu, espeyando la esposición l'unviu de dos mil oveyes dende'l puertu de Xixón a Londres n'agradecimientu pola ayuda prestada pol rei Xurde III y el Duque de Wellington nel llevantamientu de la Xunta Xeneral d'Asturies contra Napoleón.

La revolución industrial y l'apaición de la minería del carbón ocúpase otra de les estayes de l'amuesa, que fai crónica de la esportación de carbón asturianu a Inglaterra y del comerciu cola que yá yera primer potencia del mundu.

El papel de la marina inglesa na Guerra Civil tien acutáu ún espaciu solo pa falar d'esti periodu que duró poco más de dos años n'Asturies y nel que los barcos ingleses foron los encargaos de cumplir cola política de non intervención. Ente los documentos d'esta época llama l'atención ún telegrama en que'l Presidente del Conseyu Soberanu d'Asturies y Lleón Belarmino Tomás-y pide ayuda'l Primer ministru inglés Neville Chamberlain pa que recibiere refuxaos de guerra. L'últimu bloque de la esposición dedícase a la presencia de viaxeros ingleses n'Asturies, rescamplando los casos de Richard Ford, autor nel sieglu XIX de la obra "'Viaxe por Galicia y Asturies" y del evanxelista George Borrow.