El 17 de mayu del 1982 tomaba posesión como presidente d’Asturies Rafael Fernández, xenru de Belarmino Tomás y ministru de Xusticia y Orde Públicu nel Conseyu Soberanu d’Asturies y Lleón. Enantes, dende’l 1978, fora presidente del Conseyu Rexonal y taría nel cargu hasta les eleiciones del 8 de mayu 1983.
Exiliáu en México xunto con Purificación Tomás, al igual que’l que fora presidente del Conseyu Soberanu, nun tornaría a Asturies hasta l’añu 1977, una vegada finada la dictadura de Franco, a los 64 años d’edá. Secretariu xeneral nesi tiempu de la FSA-PSOE, sería declaráu presidente un añu depués del Conseyu Rexonal d’Asturies, l’órganu provisional autonómicu creáu pol Gobiernu estatal.
Ésti nun tendría cuasi competencies y l’impulsu de la ellaboración del Estatutu d’Autonomía sería’l so llabor fundamental, que por fin s’aprobaría n’avientu del 1981. Fernández resultaría tamién escoyíu primer presidente autonómicu hasta la convocatoria de les primeres eleciones, lo que representaba una continuidá simbólica coles instituciones republicanes y col autogobiernu pola so presencia nel Conseyu Interprovincial d’Asturies y Lleón, nesi casu como conseyeru de Facienda, convertíu llueu en Conseyu Soberanu.
El tamién socialista Pedro de Silva revelaríalu nel cargu tres salir escoyíu nes urnes. Fernández vería’l desarrollu autonómicu, al vivir hasta’l 2010, cuando finaría a los 97 años.
Ensin ser considera una persona especialmente afín al asturianismu cultural, nos últimos años de la so vida pronuncióse a favor de la oficialidá del asturianu firmando un manifiestu a favor de la reforma estatutaria. El presidente actual, Adrián Barbón, recuérdalu güei como “l’home de la concordia”.
Na semeya, del añu 1937, xunta del Conseyu Soberanu d'Asturies y Lleón, con Fernández terceru pela derecha.