Aína preséntase como “un glayíu” que pon “nel centru la necesidá de tresformar la realidá social y política del país”

El primer actu públicu d’Aína dexó abiertes munches llinies de trabayu a una organización que quier ser “un glayíu que ponga nel centru la necesidá de tresformar la realidá social y política del país”. Margarita Fernández Mier, Xosé Antón Fernández ‘Ambás’ y Tino Brugos participaron nel alderique ‘¿Falamos d’estatutos? ¿Falamos d’Asturies?’.

El salón d’actos de la Facultá de Sicoloxía de la Universidá d’Uviéu acoyía na tarde d’ayeri esti eventu que servía como carta de presentación a la ciudadanía d’esti espaciu políticu depués del videu asoleyáu en redes sociales el mes pasáu. Precisamente la proyeición d’esti audiovisual abrió esti actu nel que Brugos tuvo que participar en llinia por un contratiempu d’última hora y nel que los trés convidaos allumaron per poco más de dos hores la nuestra historia política reciente pal públicu presente.

Enantes del arranque de la mesa redonda, los voceros del proyeutu falaron de la trayeutoria del asturianismu dende la Transición hasta güei, de la falta d’una estructura política caltenida nel tiempu y de la necesidá imperativa d’encadarmala nel contestu políticu d’anguaño. “Aína ye frutu de la orfandá énte la que mos atopamos cásique cinco décades depués, tres l’apaición del asturianismu políticu nos años 70; de la necesidá de caltener el filu coloráu d’un espaciu políticu pensáu dende Asturies y p’Asturies”, espresaben.

L’alderique que siguió estructuróse alrodiu de trés bloques: ‘Asturies dempués de 1978’, ‘L’estatutu que nun foi’ y ‘Asturies, ¿tiempu de nós?’. Los ponentes espusieron la so visión de l’autonomía en comparanza con otros territorios vecinos (“Nun somos una comunidá de segunda, sómoslo de tercera”, dicía Ambás); de la construcción d’una identidá asturiana dende’l puntu de vista históricu al marxe del ‘covadonguismo’, como apuntaba Fernández Mier; o de l’agregación coleutiva como ferramienta pa dotar de derechos sociales a Asturies, espresaba Brugos.

Falóse d’oficialidá, del despoblamientu del mediu rural y de les soluciones al mesmu, del valor que la política asturiana ha de da-y al pesu demográficu del centru’l país, del poder emocional de la cultura y los pueblos, d’autoestima coleutiva, d’industria, de ganadería, d’ecoloxismu, del papel de la universidá y de l’amenaza de la ultraderecha. Foi un actu que dexó abiertes munches llinies de trabayu pa una nueva organización que quier ser “un glayíu que ponga nel centru la necesidá de tresformar la realidá social y política del país”.