La pesca na mar y el marisquéu practicóse
dende tiempu inmemorial n'Asturies, que, amás tien una plataforma continental
perbayuro- sa que favorez la cría de munches especies "de ro-
ca", a les que tenemos d'amiestar les migratories que, pel branu, arriben
cola corriente'1 golfu. Dende la Edá Media, na que yá nel sieglu
XIII apaez bien documentada la caza de "ballenas e ballenates,"
bona parte de les captures destinába- se a la salazón y 1'escabecháu,
citándose tamién la esistencia de camineros lleoneses que Ilevaben
"pescáu seco" a Castiella, anque la mayoría desti-
nábase a los mercaos locales pal consumu en fres- co, nun desendolcándose
les industries conserve- res fasta depués de la primer metada del sieglu
XIX, algamando depués gran puxu nos puertos. La pesca, qu'entá
se caltién coles artes tradiciona- les, yera y ye fundamentalmente
de baxura y de calter familiar, n'embarcaciones pequeñes con po- ca
tripulación que van a la sardina colos abare- ques, a la cacea o al
tresmallu a la gueta de bára- mos, o a char el palangre o el pinchu
pa la merlu- za y el besugu, o a char les ñases pa les llagostes, los
centollos, les ñocles... ensin escaecer les coste- res, sobre tou la
del bonitu de la que depende bo- na parte de la economía de los marineros,
que tie- nen el so llabor marcáu por una fuerte estaciona- lidá
de les captures.