Xixón, ciudá de plásticu

Si buscamos na Rede’l términu “Parque fluvial” vamos ver que nos salen 46.800 resultaos. Evidentemente estos resultaos nun correspuenden milimétricamente con caún de los Parques Fluviales qu'esisten n'España, pero sí nos da una idea de la falta d'orixinalidá del términu. Por falta d'orixinal, y de xuru tamién por neutral y plastificáu, ésti ye'l términu escoyíu pol consistoriu municipal pa denomar oficialmente al parque construíu al par de la sienda que va a la vera del ríu Piles dende El Molinón hasta La Camocha. De la situación esacta del parque'l términu nun nos da pistes, qu'empiece nel Molín de Viesques y termine nel Molín de la Coría paez nun tener importancia, como tampoco paez tenela que'l parque coincida, casi esactamente, colo que tola vida se llamó’l Prau de los soldaos. Na mentalidá neutralizante del Conceyu nun entra nengunu d'estos trés nomes “singulares”.

Sigamos col procesu de polimerización. A mediaos de los años noventa estos mesmos responsables municipales llevaron alantre l'acondicionamientu d'una de les sableres más importantes de la ciudá conxuntamente cola de San Lorenzo. La que fuera Sablera de Pando, famosa pola calidá de les sos agües y frecuentada pola mesma reina Isabel  II, pasa a ostentar el terroríficu nome de Playa de Poniente. Volviendo a la Rede vamos decatanos que la referencia más repitida pa esi nome atópase en Benidorm. L'enfotu neutralizante pon entós nesti casu per delantre de los términos propios de Sablera de Pando o mesmamente Sablera d'El Natahoyo, a la levantina forma de Poniente.

Poniendo a prueba elasticidá del subproductu urbanu resultante, el Conceyu empieza coles clases d'orientación espacial tan necesaries según el so puntu de vista pa la ciudadanía de Xixón. Abre asina les sos puertes el Centru Municipal Integráu de Pumarín “Xixón Sur”, coletilla qu'ensin dulda hai d'acompañar al nome pa evitar qu'un topónimu tan “autóctonu” como Pumarín deslexitime de dalguna manera la vocación moderna y funcional del Centru. Superada esa primer prueba, el Consistoriu nun dexó de dar amueses del so amor polos puntos cardinales en distintes manifestaciones en prensa y publicaciones municipales, faciendo oficiales les característiques que cualesquier mapa de cualesquier ciudá sobre la tierra yá tien de mou narural: Norte, Sur, Este y Oeste.

Plastificados los parques y les sableres y envasada al vacíu cualesquier amuesa singular de lo que la ciudá ye, una pregúntase cual ye l'oxetivu final d'esti festival de la horterada y la negación de lo propio. Si'l Conceyu va sufrir los efectos de les drogues d'esi célebre anunciu nel que per un sitiu ta lo que pasa y por otru lo qu'él cree que ta pasando. Si va ser que los responsables municipales quieren facer d'esta ciudá una muñeca de plásticu con traces neutres y distantes o realmente creen  que Xixón yá yera asina cuando la mercaron. Porque la evidencia, lo que pasa, ye qu'esta ciudá, esti conceyu, ye un conceyu con pasáu y presente, con xente qu'ellaboró nomes a fuerza de vivilos, col auténticu valor añadíu d'una ciudá: la so personalidá. Que Xixón, pa los que somos y pa los que van ser bien recibíos, ye una ciudá con  una identidá propia que la fai distinta, nin meyor nin peor, pero sí precisamente singular, y que esa singularidá qu'ustedes paecen desconocer en munchos casos, ye la que ye quien a atrayer a un turista que pa Parque Fluvial yá tien los 46.799 restantes. Afortunadamente.