José Manuel Feito
3 Xunetu, 2020 por Xune Elipe
- Xune Elipe's blog
- Inicie sesión o rexístrese pa espublizar comentarios
Doble entrada de Xune Elipe sobre la figura de José Manuel Feito, fináu'l 29 de xunu a los 85 años.
Hai unos díes dexábanos José Manuel Feito, un home comprometíu fondamente cola cultura asturiana en varios de los sos campos (lliteratura, mitoloxía, historia, cerámica...), ún d'ellos foi tamién la música, qu'ocupó bona parte del so trabayu.
Nesti sen, hai que reseñar que nun tiempu en que'l mundu del folclor taba monopolizáu pola Sección Femenina y puestu al serviciu del réxime franquista, él foi de los poquísimos que s'esmoleció por facer trabayu de campu y rescatar pieces de la tradición musical recoyíes directamente del pueblu, principalmente del so conceyu de nacencia, Somiedu.
Foi tamién un pioneru na reellaboración d'esa tradición sonora, fíxolo al traviés del grupu Madreselva –formáu nel pueblu avilesín de Miranda en 1970–, con quien publicó un discu de nome homónimu y subtituláu mui significativamente 'Folk Asturiano'. Nes sos palabres: "Harmonizábemos canciones asturianes imitando'l folk americanu que nos llegaba daquella: Bob Dylan y Joan Baez fundamentalmente, pa nós yeren ídolos".
Tuviemos la suerte d'entrevistalu pa la serie 'D'ayeri a güei' sobre la historia de la música asturiana, onde falemos d'aquella esperiencia musical y de les circunstancies nes que desenvolvieron el so trabayu, amás d'otres cuestiones interesantes. La entrevista fixímosla nel Teatru Palacio Valdés d'Avilés y, por desgracia, acabó convirtiéndose na última que dio, colo que representa un documentu únicu con bien de valor históricu y sentimental.
'D'ayeri a güei' podrá vese próximamente en TPA.
Hai dellos díes dexábanos José Manuel Feito, persona a la que tuvi la suerte de conocer y tratar dende los yá llonxanos díes nos que fui alumnu suyu nel colexu. Les sos clases yeren –teóricamente– de relixón, pero la verdá qu'echaba la mayor parte del so tiempu llectivu n'enseñanos coses del nuestru país como la mitoloxía, la cerámica, la historia, la lliteratura, el bron (falaxe de los caldereros o 'xagós' de Miranda n'Avilés)... Nunca agradeceré lo suficiente la visión xeneral que nos ufiertó de la cultura asturiana.
Ente los temes que tocaba tamién taba'l de la llingua asturiana, les sos clases sobre la etimoloxía de les sos palabres yeren una verdadera gociada y la manera na que nos deprendía llatín al traviés d'ella digna de tenese en cuenta nel sistema educativu asturianu. Tenía una visión mui particular sobre l'asturianu y el procesu de normalización, del que falábemos y aldericábemos davezu, pero rescamplaba nél la tolerancia y el respetu, hasta'l puntu de que permitía que fixere los exámenes de la so asignatura nesti idioma.
Hubo un momentu en que, dende determinaos ambientes asturianistes, se criticó la so postura 'ambigua' con esti tema, nesa espirica foi onde publicó l'artículu que rescato de la hemeroteca (onde fala de los mios exámenes n'asturianu) apaecíu en xunetu de 1985.
Efrén d'Andrés
