Chigre y stand turísticu, folixa y perres tiraes

La presencia d'Asturies nel Festival Intercélticu de Lorient nun ye namás per aciu de músicos escritores y artistes. Hai un par de carpes, chigre y el (decepcionante ) stand turísticu, que tamién manden un mensaxe de quién somos y cómo lo facemos.Poro, paga la pena comentar cómo son y con qué cuerpu queda ún depués de veles.

La cuestión hostelera ta presente nos espacios acutaos de tolos paises. Quien más quien menos tien una barra pa tomar dalgo mientres se visita la carpa o ves dalguna actuación. Asturies tien muncha tradición y presente gastronómicu, asina que ye lóxico  que nós tengamos un chigre llantáu en Lorient, p'amosar qué ye lo que comemos y lo que bebemos, especialmente la sidra. El chigre d'anguaño tenía una carta bona de comida y sidra a esgaya, anque a precios más de les llatitúes bretones que de les asturianes, 4,5 € la botella. Amás, había un escenariu onde de tarde y nueche actuaron dalgunos de los grupos que taben nel festival, asturianos o non. Toles nueches, bona parte de la delegación asturiana acaba nel chigre pa comentar el día, tomar un culín y echar unos bailles al son de la música del escenariu. Amás, les botelles de sidra pencima la cabeza son un bon reclamu pal visitante estranxeru, que primero mira interesáu y depués intenta'l retu sidreru d'echar, normalmente con poca fortuna. La carpa tuvo bien d'ambiente, convirtiéndose al final de les nueches nel sitiu onde diben a parar abondos festivaleros que buscaben la cabera barra abierta. Asina, xunta con un ambiente prestosu de xente tocando, baillando y tomando dalgo, había tamién un tonu xubíu que facía perder dalgo del calter atopadizu del sitiu. Echóse en falta l'anuncia previa del programa de conciertos de la carpa, asina como una decoración dalgo más cuidada del sitiu, ya que xunta'l llexítimu y necesariu interés mercantil del chigreru/a, ta la imaxe que se tresmite d'Asturies dende'l chigre.

Mención aparte merez la carpa que'l Principáu, en concreto la "Sociedad Regional de Turismo", punxo nel FIL al llau del chigre. D'esti espaciu hai poco que contar porque la carpa contaba bien poco, y ehí ta la cuestión (ver galería de semeyes). La información turística y del país que s'ufiertaba nella yera bien probe, la mayoría grandes paneles con semeyes de la campaña "Guardianes del Paraiso", que gustos aparte, nun son el conteníu que más puede llamar l'atención a los visitantes. El FIL ye un festival intercélticu, como'l so nome indica, colo que gran parte del visitante suel tar interesáu en ver y conocer les señes d'indentidá d'esi país (etnográfiques, llinguístiques, musicales...etc), especialmente aquelles que tengan que ver cola cultura céltica del arcu atlánticu.

Con too y con ello, el detalle qu'amuesa la indiferencia y desinterés por parte del Principáu pa col FIL ye que los testos de la carpa taben en castellanu, quitando unos pocos sobre l'asturcón escritos n'asturianu. Ye dicir, el Principáu considera que la llingua más falada y que se domina en Lorient, Bretaña y Francia ye'l castellanu, y nesa llingua quixo tresmitir Asturies. Anque los folletos que taben a disposición nun mostrador taben en francés, el primer reclamu  a la vista del visitante nos paneles taba nuna llingua que nun entiende, colo que namás que podemos esperar que la visita a la carpa del posible turista acabe bien rápido. Ye una pena tamién nesi espaciu nun hubiere una referencia al ferry Xixón Saint-Naizare, ya que ye de suponer que bien de los visitantes sedríen bretones, colo que pagaba'l tiru informalos de la presencia d'un mediu de tresporte directu a Asturies relativamente baratu y prácticu.

Un festival  que según la organización recibe a más de 700.000 visitantes y espectadores, nel que solo'l defile de la "Gran Parade" del pimer domingu axunta a 40.000 persones, y nel qu'Asturies ye la gran protagonista, tendría que recibir más y meyor atención por parte de les instituciones. Cuál ye'l problema lloxísticu o, tiendo a pensar, ideolóxicu, que fai que nun s'aproveche esta oportunidá, y que lo que se faiga ye tirar les perres en cumplir un espediente que, a les clares, nun se cumple y que se convierte na asignatura pendiente del FIL d'esti añu.