El Chao Samartín llega a Xixón

El Parque Arqueolóxicu de la Campa Torres, en Xixón presenta dende güei una interesantísima esposición qu'amuesa les pieces más interesantes del Castru del Chao Samartín, asitiáu en Conceyu de Grandas de Salime.

El catálogu de l'amuesa llama l'atencíon sobre l'abondancia de pieces de cerámica de luxu conocíes como "Terra Sigillata" y que s'alcontró bien d'ella nos estratos que correspuenden col poblamientu d'época romana altoimperial del castru . L'amuesa que s'inaugura güei y que va tar abierta hasta'l 30 d'ochobre complétase con un audiovisual sobre Grandas y el mundu castreñu y un recorríu espositivu en paneles.

El castru del Chao Samartín tuvo un períodu d'ocupación que los historiadores asitien ente'l sieglu VIII enantes de la nuestra era y hasta'l sieglu II dempués de Cristo. Les escavaciones demostraron que la presencia humana foi intermitente a lo llargo d'esos 1.000 años, alternándose dómines de gran actividá humana con otres en que'l castru tuvo vaciu, pero en cualquier casu, son pocos los conxuntos castreños que presenten un rexistru estratigráficu con una potencia de cerca d'un mileniu y al que-y punxo'l puntu final, al paecer, un terremotu que pudo tener llugar hacia l'añu 140 y qu'esbarrumbló definitivamente les sos estructures, que yá nun se volvieron a ocupar dempués.

Les escavaciones arqueolóxiques nel Chao de San Martín entamaron en tiempu mui de recién, exáctamente n'agostu del 1990, faciendo la Conseyería de Cultura una serie de campañes de trabayu que foiron asoleyando un branu tres d'otru un castru de grandes proporciones. Polo que-y toca al periodu prerromanu, el castru presenta muries y foses defensives que guarden nel so interior un bon númberu de cabanes, delles de planta reonda y otres de planta cuadrada pero cola particularidá de tener los cantos mataos. Lo mesmo les reondes que les cuadraes, son toes d'un andar, ensin presentar división en cuartos per dientro.

Cola llegada de Roma, el pobláu sufrió cambeos d'importancia. En primer llugar, desmocháronse les muries de protección y rellenáronse les foses. La piedra de les antigües muries usóse tamién pa facer edificios nuevos, que presenten yá plantes más complicaes y dixebraes n'antoxanes y cuartos interiores caún con usos distintos. Ye tamién nesti tiempu que'l castru va dotase d'una rede de saneamientu, con un sistema d'alcantarielles y desagües que discurren perbaxo del pavimentu de llábanes de pizarra que cubre'l suelu de tol pueblu.

Nel añu 2001, el castru del Chao Samartín revolucionó l'arqueoloxía castreña al atopase nel so interior el primer casu de restos funerarios d'época prerromana n'Asturies. Los vezos de los pobladores de l'Asturies prerromana alredor de la muerte yeren hasta esi momentu una incognita dafechu, colo que los historiadores nun podíen facer otro qu'especular sobre esti asuntu, pero l'apaición d'una urna funeraria con güesos humanos abrió una estaya nueva na investigación de la sociedá castreña. Les conclusiones que se saquen d'esti afayu puen aportar datos claves pa l'arqueoloxía asturiana y pa la de toa Europa.