A propósitu del comunicáu de AXA (lléase, Xurde Blanco) sobre'l trabayu d’Héctor García Gil.

Como yá pudi comprobar, en más d'una ocasión, que la comunicación nel ámbitu internu del Aconceyamientu de Xuristes pol Asturianu nun furrula tolo correchamente que debiera, o siquier solo failo nuna dirección, y dau’l tracamundiu que tresciende a la opinión pública alrodiu de la personalidá xurídica de AXA y la personalidá xurídicu-física del Secretariu de AXA (única voz autorizada poles más altes instancies, cualesquier qu'estes sían, y casu únicu de personalidá múltiple nel mundu del Derechu), dirixome al conxuntu de los asociaos, especialmente, y al restu de la sociedá interesao na defensa de la llingua asturiana, pa tresmitir la mio modesta opinión alrodiu de la valoración fecha pol Sr. Secretariu de AXA del trabayu d'Héctor García Gil (2008): “L'asturianu lleonés: aspeutos llingüísticos, sociollingüísticos y llexislación”, Working Papers Collection, 25, Mercator.

De primeres, discrepo, una vegada más, del comunicáu efectuáu pol Sr. Secretariu, tanto na forma (hai siempres nos sos escritos un claru enclín a facer de menos y al insultu), como no fondero (especialmente, nel ámbitu xurídicu), sobre l'estudiu d'Héctor García Gil. Como vien siendo costume, tracamundiase la llinia de pensamientu del Sr. Secretariu col pensamientu del restu del colectivu del Aconceyamientu. El Sr. Secretariu, que tien una capacidá de trabayu y compromisu cola llingua asturiana naide nun pue cuestionar, asume, con naturalidá, que les sos idees son les idees de toos, el so pensamientu (l'únicu correchu) ye'l pensamientu del conxuntu, del colectivu. Esta simple lóxica de pensamientu conduz a una única resultancia posible: esaniciar, inorar, despreciar y acusar de “progubernamental” o cualesquier otru calificativu d’asemeyada naturaleza (por casu, inmadurez intelectual, falta d'esperiencia política, suxetu fácilmente manipulable…) a tou aquél que formule, con mayor o menor aciertu, qu'otros mundos, otres idees, son posibles.
 
De segundes, soi de la idea de que nel ámbitu académicu y científicu (qu'albidro ye nel que se mueve'l trabayu de García Gil), la diversidá d'opiniones, de criterios o de razonamientos ye bienvenida, en cuanto pue contribuyir al arriquecimientu del oxetu d'estudiu y xenerar un alderique intelectual (non políticu y basáu nel insultu), nel que pueda compartise o non, el tou o una parte del tou argumental. La discrepancia, al igual que'l pluralismu llingüísticu, ye un bien, non una maldición. Anque ta visto qu'el Sr. Secretariu nun lo comparte.
 
De terceres, ya que nun soi filólogu (a diferencia del Sr. Secretariu) y al ser AXA un aconceyamientu de xuristes, voi llimitame a facer un curtiu comentariu sobre una cuestión d'esta naturaleza. Diz el Sr. Secretariu que'l documentu “ta atarricando optimismu progubernamental al calificar de ‘cooficilidá parcial’ la situación llegal del asturianu”. Acúsome, Sr. Secretariu, soi ún d'esos miserables optimistes progubernamentales (pámeque tendría qu’esplicar públicamente qué quier dicir con ello) que caltuvo y caltengo, en foros estatales ya internacionales, que l'asturianu gocia d'un estatus xurídicu singular, con elementos específicos de la oficialidá, un estatus que ta llueñe de ser perfectu y que ye, obviamente, perfeccionable. Soi ún d'esos vendíos progubernamentales que trató, y sigue tratando, de buscar víes, nel marcu xurídicu que tenemos (non nel ideal, que toos compartimos nel fin últimu), que dexen una meyor reconocencia y amparu de los derechos llingüísticos de los asturfalantes (por cierto, qu’eso yá lo defendía cuando me propunxo ser Vicepresidente de AXA, vese que nun tuvo tiempu de lleer los mios trabayos, nin antes, nin agora). Lo único que m’anima nos mios escritos, citaos pal so pesar por García Gil nel so trabayu, ye buscar salíes a la llamentable situación na que nos atopamos. Trátase d'abrir puertes, que non de zarrar (esto postreru suel ser más fácil, ¿acuéi?). Sía que non, ye la primer vegada que se desprecia la llinia argumental que defendo  sobre la base de que ye “progubernamental”. Tou un exemplu de pensamientu y razonamientu xurídicu encontáu. Sr. Secretariu, non too s’igua citando la Carta Europea de Llingües Rexonales o Minoritaries y demás normativa internacional como si fuera un “mantra” o una “riestra de chorizos”, y claro que la oficialidá almite graduación: solo tien que mirar al so alredor, a nun ser que, d’acordies col so pensamientu, namái una oficialidá sía posible, ¿seique la de so, Sr. Secretariu? Sedría sorprendente qu'a la fin coincidiera cola tesis del titular del xulgáu que plantegó la cuestión de constitucionalidá en rellación col so casu. Si recuerda, Sr. Secretariu, y de xuru que lo recuerda, el xuez cuestionaba la constitucionalidá de la reconocencia llegal de los derechos llingüísticos por considerar que'l marcu constitucional español, en materia llingüístico, solo tien dos destinos posibles: el paraísu, entendíu como una declaración espresa y formal de doble oficialidá, o'l más probe y aburríu purgatoriu de la protección y la promoción, entendíu en dellos casos como estación de camín y, n'otros, como estación fin de trayectu. Sicasí, ente'l blancu y el negru, hai una amplia paleta de tonos y matices, y vista la situación d'Asturies y la so llingua propia, va haber qu'esforciase por atopar el que más nos pue dar nesti momentu, ensin escaecer el fin últimu.
 
Por esta razón y otres munches que, siquier, el Sr. Secretariu conoz (creo que'l sí recibía los mios correos), considero que ye necesariu que se produza un cambéu radical nel funcionamientu de AXA, tanto nes formes como no fondero; ye necesariu fuxir de planteamientos dogmáticos, qu'esanicien l'alderique internu y la discrepancia. Yá se sabe, dende va tiempu, que la imposición d'un pensamientu únicu resulta, cuandoquier, peligrosu y emprobecedor. Agora bien, como toi seguro de que esto nun va asoceder y como nun quiero contribuyir a disturbar la paz espiritual” que preside AXA, comunico formalmente la mio baxa.
 
 
Atentamente,
José Manuel Pérez Fernández
 
 
P.D. Nun voi polemizar o responder a nengún tipu d’escritu o comunicáu qu’afonde nel mio carácter <<progubernamental>> o na mio condición de traidor a la causa. Solamente intervendré nun alderique xurídicu, con argumentos xurídicos, alredor del siginificáu de la oficialidá y les posibilidaes de tutela de los derechos llingüísiticos nel marcu xurídicu vixente (sobre l’ideal yá habrá tiempu de discutir).