Menéndez: “Pa ganar el Mac Crimmon hai qu’entender la música gallega y bretona tanto o más que l’asturiana”

|
Javier Menéndez González ganador del XXXIII Trophée Mac Crimmon recortada

Per sestu añu siguíu, Asturies llevó’l Trophée Mac Crimmon que se celebra nel Festival Interceltique d’An Oriant. El ganador foi Javier Menéndez González (Avilés), debutante nel 2011 que vence na so cuarta participación.

¿Qué supón pa vusté ganar el Mac Crimmon?

Lo primero, ye un arguyu como asturianu. Llegar a equí yá ye bastante complicao por ser ún de los trofeos más prestixosos y ye una meta que tengo en mente dende hai munchos años y que por fin conseguí.

¿Dende cuando ta presentándose a la fase asturiana pa vencer n’An Oriant?

Empecé nel 2011, hai siete años, y torné nel 2012, 2014 y agora nel 2018. El primer añu quedé últimu, como yera d’esperar al ser el primeru, yá nel siguiente quedé segundu con una mención d’honor en música bretona, cuartu nel 2014 y agora llevamos el premiu p’Asturies.

-¿Cómo ye la rutina pa llegar a proclamate campeón d’esti troféu?

Nun creo nun ensayu maratonianu, sinón n’escuchar muncha música. Hai que papate na música y entender tola música gallega y bretona tanto o más que l’asturiana. Si nun consigues comprender tolo qu’ellos quieren espresas con esa música, ye dificilísimo ganar esi troféu.

Esplíquenos cómo ye’l desarrollu del Mac Crimmon.

El concursu tien cinco minutos de cada música, escoyendo tu l’orde que quieras, pero dedicando cinco minutos a lo asturiano, a lo gallego y a lo bretón con intervalos mui curtios d’afinación, que te da xusto pa facer los últimos retoques. Nun ye por fase, sinón a una actuación única, lo que, daos los cambios de repertoriu, faen qu’estos quince minutos sían psicolóxicamente mui duros.

¿Qué pieces interpretó?

No asturiano, el ‘Floréu de Remis’ y la ‘Xota de Valle Oscuru’, una xota recopilada por Iván Rionda a partir de les melodíes tradicionales de Valle Oscuru; no gallego, una muñeira de Gonzalo Abelairas que se llama ‘Tres cores’, el ‘Alalá de Menduiña’ de Lizgairo y ‘Alghun día’ de Dani Bellón; y no bretón, una suite de música del norte de Bretaña col baille plinn.

Esta victoria nueva d’Asturies, ¿qué implica?

Implica que somos superiores a Galicia en cuanto a númberu y qu’ellos necesiten meyorar. Amuesa que’l conocimientu de la gaita asturiana por parte de los asturianos ye mayor que’l qu’ellos llogren pudiendo trayer otres gaites; esto ye, con una sola gaita somos quien a espresar distintes músiques mui distintes, mentes que los gallegos con distintes gaites nun son quienes a consiguir eso porque yá van varios años que Galicia nun gana estos trofeos.

Y ye qu’ellos pueden utilizar gaita gallega, gaita asturiana y inclusive gaita bretona. Nós utilizamos sólo gaita asturiana en distintes tonalidaes, pero sólo gaita asturiana d’un roncón.

¿Va tratar de reeditar el trunfu l’añu qu’entra?

Tengo que pensar lo que voi facer. La vida va cambiando y hai distintos oxetivos a cumplir y pue que me centre n’otra cosa. L’oxetivu del MacCrimmon ta cumplíu y como se suel dicir, l’avaricia rompe’l sacu.

Contador Estadistiques