Portugal ausente de les celebraciones del centenariu de Cuadonga

Nes celebraciones d'esti añu rellacionaes col XIII centenariu del Reinu d'Asturies rescampla una ausencia bultable, la de Portugal, l'únicu estáu que sí pue falar d'un orixe directu nel antiguu reinu de los ástures. L'otru estáu peninsular, España, remanez d'una xuntura de 4 reinos; Castiella y Aragón, a los que se xuntaron por conquista Navarra y Granada, y de los que namás el primeru podría reclamar, como Portugal, un orixe históricu n'Asturies.

 

L'estáu portugués sí pue presumir d'un orixe directu dende'l reinu de los astures y asina s'encarguen de recordalo los historiadores lusos:  na so Historia de Portugal, Alexandre Herculano (1810-1877) fala del reinu d'Asturies como orixe del portugués cuando escribe "á grande monarchia christiana nascida nas Asturias, de que a nossa foi filha".

 

Tamién los historiadores portugueses recuerden, y asina lo conseña la historiografía portuguesa, que'l condáu de Portugal foi fundáu pol Reinu d'Asturies en tiempu d'Alfonso III, por Vimara Peres en Guimaraes, ciudá que se tien pol bierzu de la nación portuguesa yá que nella proclamó la independencia Afonso Henriques.

 

Nesi sen, tanto Portugal como Castiella, foron condaos que s'esgayen del Reinu de Lleón, el continuador del Reinu d'Asturies, afitando la so independencia nel sieglu XII, nun momentu nel que'l conde Gonzalo Peláez, aliáu del primer rei portugués Afonso Henriques, tamién busca la independencia d'Asturies.

 

Durante sieglos, la monarquía portuguesa basó la so llexitimación histórica, como fixeron la castellana primero y la española depués, nun neogoticismu que ponía a Pelayo y a Cuadonga como l'aniciu de la resistencia contra los musulmanes y, nesti casu, a Portugal como heriede llexítimu d'esa resistencia.

 

Sicasí, nunes celebraciones con un sesgu ideolóxicu claru, les referencies a esta rellación con Portugal o la presencia d'autoridaes o entidaes portugueses rescamplen como una gran ausencia.