Con una selmana de lutu oficial, la Gran Bretaña despide a Isabel, la Reina Madre y gran matriarca de la familia real más célebre del mundu. La Reina Madre, testigu del sieglu XX dende l'empiezu al acabu, yera'l caberu resclavu que quedaba del pasáu imperiu británicu, y tamién una de les figures que más venceyaben la cuestionada institución monárquica al pueblu. Aparte del sitiu oficial de la Casa Real, tolos periódicos ingleses abren esta mañana col inevitable obituariu, pero les esqueles y llamentos nun-y quiten sitiu a la crítica o incluso al humor negru. Asina, el Guardian, ún de los diarios de más tirada, fai inventariu del descomanáu protocolu y del fatu ritual victorianu que gastaba la difunta reina. El mesmu periódicu tamién diz que la muerte d'Isabel dexa'l pueblu dividíu énte la institución monárquica. Con un puntu d'indiferencia, el periodista Jonathan Freedland reconoz que llevaben años contando con esti intierru, y que, anque tea convocáu el lutu nacional, la muerte d'una vieya en cama nun ye daqué que llame al dolor popular. Más alló va l'Independent, qu'anuncia que la muerte d'Isabel abre un tiempu en qu'hai qu'entrugase pola cuestión del liderazgu y por nueves formes de democracia. El periódicu acaba'l so artículu d'opinión con una frase qu'esclaria intenciones: "Bring on the republic" -que venga la república-