La institución europea defende que la promoción de les llingües minoritaries ye un “activu económicu” qu’ayuda al “desarrollu rexonal” y seña d’una “democracia madura”. Afirma que nun supón un gastu, sinón una inversión.
El 22 de xineru de 2010, hai güei 8 años, el Comité de Cultura y Educación del Conseyu d’Europa asoleyaba una resolución entitulada “Llingües minoritaries: un incentivu pal desarrollu rexonal”.
Esti documentu, basáu na esperiencia de delles décades de política llingüística en comunidaes con llingües minoritaries, ye especialmente interesante como aportación al debate sobre la oficialidá del asturianu, nel que dellos sectores pretenden facer pasar la inversión que supón esta midida por un gastu inasumible.
Sicasí, les conclusiones del Conseyu d’Europa concasen c por b cola postura que defende la mayoría social y política que pide la oficialidá: ésta nun supón un gastu, sinón una inversión que tien un retornu económicu y cultural positivu pal conxuntu de la sociedá. Ye dicir, mesmamente en términos económicos puros, el balance ye positivu.
Les llingües como elementu de desarrollu
La resolución entama diciendo que les llingües minoritaries representen un potencial de desarrollu económicu y cultural que munches veces se desprecia cuando en realidá “pueden estimular actividaes econonómiques y culturales que contribuyan a la prosperidá de la comunidá na que se falen”.
Nel testu recuérdase que la llingua ye un aspectu clave de la identidá cultural y que la experiencia enseña como’l so reconocimientu xenera “auto-confianza que repercute na creatividá económica y cultural”.
Ye más, dende'l Conseyu d'Europa considérase que la salú de les llingües minoritaries ye un indicador relevante pa midir la vitalidá y el desarrollu cultural d’una rexón y que’l reconocimientu y apoyu llegal a estes llingües ye un “signu de les democracies madures”.
Nesi sen, el organismu européu aclara que la potenciación y la inversión nes llingües rexonales y minoritaries nun ye un “luxu”, sinon que ye un apoyu al patrimoniu européu que val pa meyorar la prosperidá económica en toa Europa, y especialmente nel área nel que se falen, y supón un beneficiu pal conxuntu de la sociedá. El caltenimientu de les llingües vencéyase directamente nel informe al “desarrollu rexonal” al ser les llingües propies, siempre según la resolución mentada, “perimportantes pal desarrollu socio-cultural, económicu y ecolóxicu” del territoriu.
Tamién pide espresamente a los miembros del Conseyu d’Europa (al que pertenez España) y especialmente a les autoridaes rexonales que reconozan los beneficios económicos que supón reconocer y potenciar una llingua minoritaria o rexonal porque estes son “activu económicu y cultural”.
La oficialidá, una precondición
Poro, el Conseyu llama nesta resolución a que les autoridades locales entamen polítiques llingüístiques que reconozan de forma afayadiza les llingües minoritaries, fomenten el so usu na educación, l’aministración, los medios y nes actividaes económiques y l’empléu.
Y, falando de midíes concretes, el documentu especifica que “l’estatus d’oficialidá ye una precondición” pa que la llingua pueda desarrollase, enseñase, tresmitise y nun morrer.
La conclusión
El documentu remata con unes conclusiones clares nes que se resumen nel párrafu caberu del mesmu: “L’esfuerzu pa caltener y promover identidaes culturales y el plurillingüismu nes rexones que se falen llingües minoritaries estimula una inversion que ye productiva dende’l puntu de vista económicu, qu’aprovecha de la meyor manera los recursos, ye arriquecedora social y económicamente y compensa en términos del impactu económicu que supón”.