¿Construyóse Santa María del Naranco pa ser tumba de Ramiro I?

Les obres de conservación del monumentu prerrománicu llevaron al afayu d’una llábana que podría pertenecer al sarcófagu del monarca asturianu. La conseyera Gutiérrez declara qu'abre un campu "perimportante pa la propia interpretación de la historia d'Asturies".

Les primeres conclusiones de la investigación de los téunicos del Muséu Arqueolóxicu d'Asturies apunten a que’l monumentu prerrománicu uvieín, declaráu Patrimoniu Mundial de la Humanidad, construyóse p’agospiar la tumba del monarca asturianu. Les obres impulsadas por Cultura entamaron l’añu pasáu pa solucionar les filtraciones d’agua nel edificiu, sobre manera na fachada norte, onde precisamente llocalizóse la escalinata y l’antepar oxetu de restauración nel que s’atopó la llábana, que se cree sirviría de base pal sarcófagu.

Los arqueólogos de la conseyería aprovecharon esti descubrimientu pa desvelar el sentíu y la cronoloxía de la llosa, un elementu independiente dafechu del pavimentu nel antepar d’accesu a la sala central del monumentu. Los téunicos indiquen na so investigación que’l pórticu asitiáu al norte de Santa María de Naranco hebo de valir, amás de pa permitir la entrada al salón central, p’agospiar un sarcófagu asitiáu sobre esa gran llábana y encaxáu contra’l vanu septentrional del antepar.

Los especialistes añaden que namái cabe suponer un destinatariu del sarcófagu, Ramiro I, fináu nel añu 850, que proyeutaría la esceicional construcción del Naranco como panteón propiu y capiella particular destinada a aiciones llitúrxiques. Sábese qu’en tiempos d’Alfonso III, nel añu 883, el cuerpu de Ramiro I descansaba nel panteón de Santa María del Rei Castu, na catedral d’Uviéu, llugar al que probablemente lu treslladó’l so fíu Ordoño I (850-866).

Sicasí, la ‘Crónica Albeldense’ reflexa que Ramiro I finó en Ligno, actual Lliño, nome de la gran posesión na que s’emplacen la propia Santa María y la ilesia de Samiguel.

Emoción

"Ye una momentu mui emocionante", declaró Ana Vanessa Gutiérrez, al referise a esti "afayu estraordinariu". "Abre munchu campu a la investigación", siguió la conseyera de Cultura, Política Llingüística y Deporte, "perimportante pa la propia interpretación de la historia d'Asturies, sobre esti rei y el poder que tenía, los plantegamientos que facía y cómo s'orixinó esti monumentu que toos tenemos tán identificáu cola nuesa propia cultura".