Helena Trexo; “España nun ye una nación, ye un ente alministrativu”

Pa la escritora llangreana Helena Trexo l’Estáu español nun ye una nación cultural, “yá que nun hai una identidá común, España ye namás una entidá alministrativa”. La escritora fixo un repás a les rellaciones ente llingua y nación na so ponencia enmarcada dientro de la Xunta d’Escritores Asturianos, dedicada esti añu a falar sobre esi tema.

La falta de cultura común y la unión por un gobiernu central ye pa Trexo dalgo que pasa en tolos Estaos. D’ehí vienen, según la escritora, “les mentires pa borrar nacionalidaes históriques y llexitímase como Estáu”. Faló, al empar, de la falta d’una cultura común ente les naciones que configuren l’Estáu español y de como se falaba de dalgo tan ayenu a Asturies como’l flamencu como “símil de cultura común española”.

Pa Helena Trexo nun hai nenguna nación ensin llingua propia, yá que “la llingua ye’l símbolu cimeru de la nación”. Del mesmu mou, pa la llangreana, ye ciertu dicir qu’una llingua tien más valir qu’otra pol númberu de falantes, yá qu’un idioma ye un muérganu de comunicación. Sicasí, “tamién ye un símbolu de cultura y la identidá d’un pueblu dixebrase d’otra al manexar llingües estremaes”, señaló.
 
La escritora faló de los grupos indíxenes d’América, onde por exemplu la Constitución boliviana reconoz l’estatutu de nación a comunidaes indíxenes ensin tener en cuenta’l so tamañu, “polo qu’un pequeñu grupu indíxena con llingua propia, formáu por once persones, forma anguaño una nación”.
 
Trexo fixo un repás a les rellaciones ente nación, identidá y llingua, falando de cómo al entamar la Universidá francesa, los estudiantes axuntábense por naciones yá foren bretones o alsacianos, por exemplu. Y ye que, según la escritora, “les comunidaes suelen axuntase pa llorar lo que nos falta en rellación con otres naciones”. Y punxo d’exemplu nel casu asturianu la falta d’oficialidá.