Nació n’Uviéu nel añu 1958. Estudios de Medicina na Universidá asturiana. Militante de l’asociación Conceyu Bable, publicó en 1979 el so únicu llibru Poemes d’esanicie, enfotu y desafíu. Trátase d’un conxuntu de composiciones mui acordies col tipu de poesía que s’estilaba per aquel entós n’asturiano y que tenía en Manuel Asur el so másimu esponente: una poesía de corte reivindicativu, socializante, crítica y satirizadora del modu de vida burgués. Ye la espresión propia d’una dómina na que’l movimientu rexonalista y nacionalista canalizaba parte del desfuegue de la isquierda contra los rescaldos del franquismu.

   Nel llibru de Fernández Vega contrapónense los valores de la identidá popular asturiana —ruralismu, reminiscencies de la cultura celta, tradición revolucionaria obrerista— a los valores del provincianismu burgués —alienación cultural, relixosidá, etc.

    Ye autor tamién de dalgunos poemes dispersos, parte d’ellos publicaos nel volume Cuentos y poesíes del Institutu “Jerónimo González” de Sama Llangréu, y que recueyes trabayos premiaos y seleccionaos del concursu del mesmu nome.