LA escuela
 
Un neñu empobína a l'escuela
per un camín coles orielles d'ablanu,
-llindáu pela exa d'un carru (de) yerba-,
fechu de piedra y trabayu;
pel qu'esñidien llárimes d'orbayu
y los glayíos del so pueblu celta.
 
(Raitanes pente la felencha.)
 
Un neñu empobina a la clás
per un camín coles orielles de piedra.
-afinsáu per una postura colonial-,
fechu con foriata probeza;
pel qu'esnalen pómpares de profeta
algamando'l teyáu pa estrozase, soles, nel so algamar.
 
(Nun hai raitanes pol mor la piedra.)
 
Un home asitiáu nuna mesa carbayu
esp]ica delixente la guapura una palmera
ximielgando'l bilortu frente al fatu
que nun pescancia'1 sentíu de la nueva:
¡Que nun ye asina como se diz, mozacu!
¡Que toi cansáu d'oyir falar tan aldeganu!
 
(Restaña l'enfadu na mano obierta.)
 
                       (Poemes d'esanicie, enfotu y desafíu)