VIAXERU DE LA NUECHE

 

                                   "Pente lo escaecío sorten retalinos

                                   tremorosos d’aquellos otros díes."

 

Nos tapeceres prietos, delles vegaes,

ñúblense los mios güeyos al atopar na tarde

les llombes, enantes xorrecíes, murnies de felechos roxos.

El traxín de la xente que va y vien selemente

mengua. Delles lluces rellumen nel pobláu al son mariellu

de la seronda parda. Anque los páxaros fuxeren cuantayá

dalgún gurrión cueye migayes con traza de miseries.

Dalgún guah.e qu’enrieda entreteníu, al glayíu

de so pá, torna pa casa.

Escaezo quien soi pente solombres vieyes,

l’orbayu surte nel coral pente esti día que muerre

ayenu y doloríu, escosu del branu y de la Hestoria.

 

                                   (Lletres asturianes, nº 24, mayu 1987)