************************************************************* D. Isidro Díez de la Torre (1879-1917): “Canción de la madre” FONTE: "Los nuevos bablistas" (1925) (Enrique García Rendueles) Respétase la grafía orixinal. *********************************************************************** CANCIÓN DE LA MADRE A unas golondrinas Paxarinos que ufanos y alegres Cruciais la praera, Y esnaláis pe los aires Ilixeros Camín de otra tierra Cuando apenas se acaba el verano Y el frío escomienza, Si acasu algún día, rodando pel mundo, Pasais pel l´ América Y alcontráis al mió fíu del alma, ¡ Decí i que se güelva ! Decí i que so madre, que él tanto quería, Tá muerta de pena; Que non pasa hora nin pasa un menutu Tranquilu pa ella; Que casi non duerme; que apenas si vive; Que non asosiega; Que teme morise sin golver á velu Una vez siquiera. Decí-i que de noche, cuando soliquina Del fíu se acuerda, Suaña que tá muerto, que por más que busque Ya nunca lu alcuentra... ¡ Por Dios, paxarinos ! ¡ Si veis al mió fíu Decí-i que se güelva; Que nada más pido; que muerro tranquila Después que lu vea; Pos ya en esti mundu, cansá de la vida, Tan sólo quixera Golver á abrazalu, decí-i que lu quiero Y cayeme muerta !