Lluvisa
 
Lluvisa foi a la ciudá 
a guetar la flor del agua. 
En sin saber cuála será, 
Lluvisa foi a la ciudá.
 
Cambió les llumes de neón 
pola Lluna fondera y alta, 
los fumos grises de lleña 
polos vapores d'ojalata.
 
Cambió el trabayar les hores ñidies 
por una asurda esplotación prieta. 
Nun entamu, nun cayó na cuenta 
de que yera escura; nin nel espeyáse
 
del Sol nuna llamuerga. 
Foi esclava nel llar cristianu 
d'una familia de clás burguesa, 
que too el só amor-y dio
 
embaxu la forma (de) miseria?
?Espíritu Santu qu'impón les sos lleis, 
palomba desvirgá pol deu 
del pensamientu escontra'l ser. 
Suicidamente burgués...