LA IGUALDÁ.
DIÁLOGU ENTE UN ALDEANU D'ANTAÑU 
Y OTRU D'ANGUAÑU
(Fragmentu)
 
                 . . . . . . . . . .
                 . . . . . . . . . .
 
XUAN.-       Pos por eso digo yo
Que toos iguales semos.
GASPAR.-   Iguales sí; pero escucha
Lo que te diz isti vieyu,
Qu'algo debí deprender
En los venti años y mediu
Qu'estuve col Arcipreste,
(Y Dios lu tendrá en su Reinu),
Porque fue un santu varón
De grande obra y gran conseyu.
Semos iguales los homes,
Porque llorando nacemos,
Y nacemos pa llorar
Fasta'l puntu en que morremos.
Non hai dengunu, Xuanón,
Que non tenga un sufrimientu.
XUAN.-       Y el qu'está ricu. ¿qué tien?
GASPAR.-   Cudiaos y desconsuelu.
Unes veces l'ambición
Quita a los ricos el sueñu;
Otres, les enfermedaes
Non dan al home sosiegu,
Otres, vien una disgracia,
O lleguen catorce a un tiempu:
   Abondes veces los fíos
Dan a los padres tormentu.
Les guerres, los alborotos,
La peste y el pintón mesmu,
Asuelen les heredaes,
Y diezmen tamién los pueblos.
Solo'l que fai buenes obres,
Y tien el corazón puestu
En Dios, como Dios-y manda,
Ye'l que vive satisfechu,
Porque la virtú, Xuanón, 
Ye'l tesoru de más preciu, 
Con ella florez el alma, 
Y cobra fuerces el cuerpu. 
Lo demás, bien lo ves tú, 
Unos homes son pequeños, 
Otros gordos, otros flacos, 
Otros roxos, otros prietos; 
Unu que puestu a segar 
Siega lo de cuatro a un tiempu. 
Otros son unos borricos
Sin dos adarmes de sesu,
Y otros pa too paecen 
Llistos como un pensamientu.
Hailos tan caritativos 
Que de sí non tienen duelu, 
Hailos lladrones, borrachos, 
Xugadores y moceros. 
Agora Xuan, faite l'amu 
Del mundu: nisti momentu 
Reparte les tierres toes, 
Y estando'l repartu fechu, 
Antes que puedas rezar
Tan siquiera un Padre nuestru,
Toparás tanta igualdá 
Como de figos da un fresnu. 
Cada cual fai de lo suyo, 
Como quien diz, un panderu, 
Y el que gastó'l su quiñón 
Quier otru repartimientu; 
Porque, siendo iguales toos, 
Toos tienen un derechu, 
Y dempués de repartir
Tienes qu'empezar de nuevu.
   Non mires solo pa riba: 
Mira pa baxo y pa'l mediu . 
¡Cuántos quixeren tener 
Les tos vaques y el to esteblu! 
¡Cuántos probes impedíos 
lleven en el brazu un cestu! 
¿Qué yera, fará venti años,  
Don Toribu de Moredo?  
Yera un probe como tú,  
Y respetando lo axeno, 
Y sin facer mal a naide, 
Trabayó con buen aciertu. 
Y ¿non t'acuerdes de Blas 
El pastor de Navariegu?
Por su saber y virtudcs 
Yá obispo lu tienes fechu. 
Non ye solo la fesoria 
La que nos gana'l sustentu: 
Si non fora'l ciruxano, 
¿Dónde estaría'l to pelleyu? 
Si'l abogau no estudia, 
Si'l xuez non ye xusticieru,
¿Non te magüesta'l to prau 
Monolón el Carraleru? 
¿Sabríis lleer y escrebir 
Si non t'ensiña'l maestru? 
Pos el qu'estudia trabaya, 
Como trabaya'l ferreru, 
Como'l que salla'l maíz, 
Como'l xastre y el canteru.
 
                 . . . . . . . . . .
                 . . . . . . . . . .
 
   (En Poesías selectas en dialecto asturiano)