************************************************************* D. Mario Gómez: "Un rapaz empecatau" FONTE: "Los nuevos bablistas" (1925) (Enrique García Rendueles) Respétase la grafía orixinal. *********************************************************************** ( Fragmento ) ¡¡ Cóimi cun la santidad !! ¡ Pus Dious, n´esta acierta, miánicas ! ¡ Dexar lus mozus sin mozas, Y quil cura que sea á quitánuslas ! ¡ Ya, sinón, diga ! ¿ Qué diz, De lu que fixe cun Nancia ? ¡ Aquel pituñu di floris, Aquel cuelmu di abundancias ! ¡ Aquecha, que you tenía Cuasimienti apalabrada ! Casi tou taba arriglau. Ya mi padri tenía echadas Las cuentas sobri la doti Pa puder salir di trampas, Cuandu chegou esi cura Y cun él la gran desgracia, Pus, cun cuentus y parolas Trasturnou á la rapaza. - ¡ Pobre señor, él tan reutu, Que solu pa Dious aflana, Y entovía alcuentra aiquí Quien so virtud disacata !. - ¡ Nun tien defensa denguna ! ¡ Pobre nena ! ¡ Quién cuntaba Que aquel respigu de glorias; Aquel matacu de gracias; Aquel cachiquín de cielu; Ángili de nidias alas, Pur las artis di esi cura Fosi á caer despenada N´un barrancu negru, escuru, Churiosu, chenu de lástimas ! ¡ Nin la gripi fixu aiquí Más destrozus nas rapazas ! ¡ Tamus arriglús lus mozus Pa alcuntrar algu qui valga ! ¡ - Ser, ye virdá que acuyíu, Ya que se chevou la nata Peru outramienti, el nun iba A chevasi arripunancias, Y á tal siñor, tal jardín Y á tal jardín, tales matas ! -¿ Quiés saber lu qui pasou Disqui salierun di casa ? Pus you te lu cuntarey, Que al amanecerín taba Aspirandu pa ir cun echus, Y cun echus fuy á Cangas. - Algu, ya me lu cuntarun Sey qui lus padris churaban Y tamién dixenun qui echa, Tou fuy chegar incierránunla. - Claru que sí; cun gran pompa; Cun ripiqui di campanas, Y gran misa y muita fiesta Y gran luxo y muita gala. Casi todas las vicinas Fumus d´aiquí acompañándula Y al chigar nos al cunventu Ya pur nos achí aspiraban Flairis, curas, siñuríu Y toda la xenti baxa. Tamién taba achí á la puerta, La madrina, doña Plácida, Cun vistíu di tirciupelu Marietsu y azul á rayas, Y cun duas cadenas d´oru Y l´gran asombru di alaxas. Intramus tous pa la Iglesia. Achí rezan y achí cantan, Y al salir, tous abrazamus Aquescha, ondi las galas Dil cielu fixenun níu Y el níu pal cielu chivavan ! You.... prubetina....de mí.... Nun....sey....cumu tengu....lágrimas Dispués qui tantu churey, Al ver cumu echa pasaba Pur la puerta del ulvidu, Dixando al mundo di ispaldas, Y cumu ya de pur vida, Quedábasi achí incierrada. Achí tan las duas santinas. Achí si quidóu cun Láura Y más di veinte munxinas, Todas di Dious á las gradas; Todas pidiénduy qui tenga Cumpasión cun lus di Cangas, Y ye fertuna bien grandi, Qui aldea tan piquinaya, Tenga ya dau al Señor Duas ispusinas santas, Pus cun esas enfluencias N´el cielu ye cousa clara Que en jamás aiquí á dengunu Ha de escaseay la gracia. - Esu ta bien amañau Peru, á mí naidi mi saca, De que pa esposas de Dious, Ya qui Él nu is mira á la cara, Pudían servir las vieyas, Las feas, las desgraciadas Qui nin un chupín alcuentran Qui chevar á la fornada. - Nun disparatis Cilipi, Qui al rinunciar á más galas Di esti mundu, más á Dious Si ricrea y afalaga. Si la primer rayadina De sol, yé la más galana; Si yé al abrir de las floris L´arrecender más fragancias; Si en la sierra, son lus sonis Más guapus de la calandria, Lus qui suelta arrimuntando Al riscar de la alborada, Tamién di Dious yé el encantu Il primer pudor d´un alma, Las primeiras uracionis Y las primeiras miradas Qui manda al cielu una virxin Que n´el cielu se ritrata. Dexa a Dious lu qui el escueye, Qui cun mal rival chalanas; Dexa en paz al siñor cura Qui fay lu qui Dious i manda Cuandu pa Dious dil rebañu Las curderinas aparta. Asienta ya la cabeza; Ten cuidiáu cun lu qui falas, Y si sos furmal, sey you D´alguna bien hacendada Qui ti quiera á tí y qui´l padri Ti la dé de bona gana. ¡ Quién sabi si al echar Dious Sus cuentas, tú n´echas tabas, Y qui si pa dir di monxa Vucación i díu á Ulaya, Fuy tamién pa quí a la postri Casasis tú cún la harmana. - ¡ Uy que coimi ! ¡ Vaya un choyu ! ¡ Esa sí que fuy xugada ! ¡ La Verdá que Dious, ye Dious Y fay las cousas cun maña ! ¡ De esta salimus pa alantri ! ¡ Arriba el dengui ! ¡ Meneya Il so saber, tía Flurenta, Y vivan el cura y l´ama ! Peru.... el cura qui si guardi Di vulver á las andadas, Y qui Dious siga en lu firmi Y nu mi quiten á Claudia. ¡¡ Viva la flor del rumeru !! ¡¡ Arriba el garbu !! ¡¡ Quién baila !!